Bugün size bir masal anlatacağım. Bundan tam yüz yıl önceymiş. Emperyalizm denen bir canavar güzel ülkenin birinde yaşayan insanların başına kabus gibi çökmüş. Savaşmışlar ama kaybetmişler. Zaten pek de rahat yaşamazlarmış ama ellerinde olan tek mutluluk kaynağını, vatanlarını da kaybetmişler. Çekilen acılar, fakirlik bir yana en çok da umutsuzluk kahretmiş güzel ülkede yaşayanları.
Sonra Mavi Gözlü Bir Dev, Karadeniz'in soğuk ve dalgalı suları arasından çıkagelmiş. Ateşi ve ihaneti görmüş. Pes etmemiş. Kendisine sunulan rahat hayatı bırakıp halkının yanında emperyalist canavara karşı göğüs göğse çarpışmış. Yaralansa da aç da susuz da kalsa güzel ülkesini kurtarmak için çabalamış. Emperyalist canavarlar bu Mavi Gözlü Dev'e ve onun yeniden kurtuluşa inandırdığı halkına baş gelemeyeceklerini anlayıp: ‘Geldikleri gibi gitmişler’ hem de arkalarına bile bakmadan.
Mavi Gözlü Dev; bu zaferin sonunda halkın mutlak muktediri olabilecekken ulusun refahı ve mutluluğu için egemenliği yine milletine vermiş. Ömrünün sonuna kadar da yıkılmış ülkesini yine güzel ülkeye çevirmek için uğraşmış.
Gel zaman, git zaman Mavi Gözlü Dev ölüvermiş. O ülkede yaşayanlar; Dev’in, herkese nasip olmayacak bir kahraman olduğunu unutmuş.
Aradan yüz yıl geçmiş. Onun kurduğu Cumhuriyet’te yaşayanlar kazanılan egemenliğin kıymetini bilmez olmuş. Onun izinden gittiğini söyleyen yöneticiler bile 100. yılında ne sokaklarını bayraklarla süslemiş ne Mavi Gözlü Dev'in resimleriyle donatmış yeri göğü….
Sonra ne mi olmuş? Emperyalist canavar güzel ülkenin insanların başına yeniden çökmüş. Ve bu kez onların Mavi Gözlü Dev’leri yokmuş…
……………………….
Masal bitti…