Mersin İdman Yurdu canlı bir varlık olsa, düşün yakamdan derdi herhalde. Çünkü başına gelen pişmiş tavuğun başına gelmedi.
Kentin takımı olan Mersin İdman Yurdu 2018 yılında borç batığına sürüklendiği için kapanmıştı. 100 yıllık kulübün kapanması gerektiği kadar tepki görmeyince, cılız bir kaç ses yükseltmenin ardından sessizce tarihe karışmıştı. MİY’in boşluğunu doldurmak, yeni bir marka yaratmak için yola İçelspor ile çıkıldı. Sonra İçel İdman Yurdu, sonra Yeni Mersin İdman Yurdu adıyla yaşatmaya çalışıldı.
Evet ilgi başlatır, sevgi büyütür çabasızlık bitirir derler. MİY’ de işte bu oldu. İlgili başlandı, birazda sevdiler ama yeterince ilgi göstermediler. MİY resmen camı kırılan herkese koştu ama evi yanarken kimse yardım etmedi. Geçmiş yönetim de bir çok isim zenginleşirken MİY kapanmıştı. Yeni MİY ise ilgisizlik biraz da yanlış üslupla kapanma noktasına geldi.
Hafta sonu evinde Elazığspor’u konuk etti. Belki de bu MİY’in profesyonel liglerdeki son maçı olacak. Maçtan haftalar önce kentin büyük bölümü kulübe transfer yasağı geldiğini, başkanın bir çok defa istifa ettiğini, kulübün yanlızlaştığını ve ciddi ciddi ligden çekebileceği konuşuluyordu. Yani MİY, Elazığspor karşısında son defa lig maçına çıkacağı dile getirilmişti. Tüm bu gelişmelere rağmen maçta toplasan 500 kişi yoktu. Rakip takımın seyircisi daha fazlaydı. Yani eski MİY kapanırken sessiz kalanlar, Yeni MİY’de kapanırken görevini yeniden eksik yaptılar. Evet; şahıs malı, şirket takımı, başkan tek adam gibi davrandığı gibi bir çok şey söyleyebiliriz. Ama unutulan günün sonunda Kırmızı Lacivert yok olacak. Sanırım başımıza düşen taşı daha önce biz havaya attık. 3 milyona dayanan nüfusu ile profesyonel liglerde takımı olmayan, kentin en büyük markasını bir şekilde yaşatamayanlara da buradan saygılarını iletiyorum. Eskiyi de, Yeniyi de yok ettiniz. Belki yakın zamanda Yep Yeni MİY kurulur ama bu zihniyet devam ettikçe kaderi hep aynı olur.